Peri-implantitis
en peri-mucositis

Jaarlijks worden in Nederland en België 150.000 implantaten geplaatst, waarmee ruim 35.000 patiënten behandeld worden. Uit literatuuronderzoek blijkt dat de prevalentie van peri-implantaire infecties toeneemt: epidemologisch onderzoek toont aan dat 80% van alle patiënten met implantaten peri-Implantaire mucositis heeft. Peri-implantitis blijkt aanwezig te zijn bij 28% tot 56% van de patiënten.

Peri-implantitis en peri-mucositis zijn (tandvlees)ontstekingen rondom het implantaat. Peri-mucositis en peri-implantitis zijn sterk te vergelijken met de mondproblemen gingivitis en parodontitis bij natuurlijke gebitselementen.

Peri-implantitis, multifactoriële aandoening

Peri-implantitis wordt net als parodontitis gezien als een multifactoriële aandoening waarbij bacteriën een doorslaggevende rol spelen. In de literatuur wordt een aantal risicofactoren voor het ontstaan en de progressie van peri-implantitis onderscheiden. De belangrijkste risicofactoren zijn:

• Onvoldoende mondhygiëne

• Roken

• Parodontitis

• Genetische belasting

• Ongecontroleerde diabetes mellitus

Peri-mucositis: voorkom verergering

De mondverzorging rondom een implantaat vormt een onderdeel van de mondverzorging van alle gebitselementen. De situatie van mucositis bij implantaten kan op dezelfde manier worden behandeld als gingivitis bij natuurlijke gebitselementen. Met behulp van een adequate mondhygiëne, mechanische plaque- en tandsteenverwijdering in combinatie met mondspoelmiddelen met een anti-plaque werking (zoals VITIS Gezond Tandvlees) is peri-mucositis in de meeste gevallen goed te behandelen. Wel dient snel een gerichte behandeling te worden gestart. Hiermee kan voorkomen worden dat de situatie verergert en uitmondt in peri-implantitis.

Peri-implantitis: direct ingrijpen

In de situatie van peri-implantitis is er sprake van botafbraak rondom het implantaat. Bloeding na sonderen bij implantaten vereist echter een strakker nazorgprotocol dan bij een natuurlijk element. Het proces van botafbraak bij een implantaat verloopt namelijk veel sneller dan bij een natuurlijk gebitselement. Is de diagnose peri-implantitis gesteld, dan moet de patiënt direct worden doorverwezen naar de dentale professional die het implantaat heeft geplaatst. Zo kan bijtijds via chirurgie worden ingegrepen.

De behandeling van peri-implantitis is complexer en richt zich met name op de volgende zaken:

• Reduceren van de bacteriële belasting in de peri-implantaire pocket(s)

• Decontamineren en het conditioneren van het reduceren/elimeneren van plaatsen die niet plaquevrij kunnen worden gehouden

• Instellen van een effectief mondhygiëneprotocol om mucositis en herinfectie van de restpockets te voorkomen

• Opvullen van de ontstante botdefecten (botgeneratie)